Congresontmaagding
door Floortje Verheul >>
Het afgelopen LPB congres was mijn allereerste congres, “mijn congresontmaagding”, zo gedoopt na afloop van het woensdagavondprogramma in de lobby van het Ibis hotel. Het kan aan de Tilburge Schrobbelèr hebben gelegen. Dat terzijde, volgens mij is het LPB congres een van de betere om je congres-carrière mee te beginnen, want van alles wat: Brabantse gezelligheid, ontmoetingen met allerhande collega’s en inhoudelijke diepgang afgewisseld met een gevarieerd sociaal programma.
De rode draad door het congres was energie, dit werd mij nog wel het meest duidelijk op de dansvloer donderdagavond. Het was werkelijk waar fantastisch om collega’s vanuit het hele land te zien samenkomen op de dansvloer en met gepaste trots voeg ik daaraan toe dat deze grotendeels bezet werd door mijn naaste collega’s uit Haarlemmermeer. Toch jammer dat de danspassen bij het koffiezetapparaat minder tot hun recht komen.
Met het schaamrood op de kaken beken ik dat ik met mijn kwarteeuw eerder in de bus naar huis zat dan de meesten en bovendien half zo fris aan het ontbijt verscheen. Respect! Sindsdien probeer ik mij gerust te stellen met de gedachte dat de stoffige ambtenaren hier het hele jaar naar uitkijken, om tijdens het congres alles te geven – als de kat van huis is doet hij zelf ook een dansje – toch?
Het hoogtepunt van het congres vond ik zelf de fietstocht. Behalve dat het een aangename frisse neus opleverde, gaf het ook het veelzijdige werkveld van gebiedsgericht werken weer. Onze fietstocht leidde naar de buitengebieden van Tilburg, waar een “stadsmeisje” als ik de ogen uitkeek. Heerlijk! Vooral in de stallen van Boer Broeders heb ik mijn stereotype bevestigd, ik kon het niet laten een ‘selfie’ te maken met een van zijn stieren. Allereerst werden wij toegesproken door Broeder Isaac – leuk hè Boer Broeders en Broeder Isaac, zij blijken een vete te hebben waarover later meer – die de leiding heeft over de abdij waar La Trappe wordt gebrouwen. Onder genot van een vers appelgebakje en een welkome, warme koffie, luisterden wij aandachtig naar het reilen en zeilen van Broeder Isaac, de Koningshoeven en zijn abdij. Zijn dag was reeds begonnen toen de laatste LPB’ers de dansvloer afdropen. Hoeveel de abdij voor het gebied betekent brengt ons bij de kern van ons werkveld, zeer gevarieerd en bij uitstek gebiedsgericht. Ieder is welkom aan het drukke leven te ontsnappen en te proeven van de spiritualiteit (en de speciaalbieren), het leven op de abdij is gedisciplineerd en bewust. Er wordt (mild)vegetarisch gegeten en een bijdrage geleverd aan de maatschappij, ook internationaal.
Wij vervolgen onze fietstocht naar de (bijna) biologische boerderij van Boer Broeders. Een zeer bevlogen man – de verwondingen van een recente aanvaring met een stier nog op zijn neus – betoogde dat wij als consumenten bepalen wat er geproduceerd wordt. Willen we melk van een koe die buiten heeft gegraasd, dat kan, zij het voor een paar centen meer. De bedrijfsfilm lijkt meer op een reclame spot van 10 minuten maar was wel zeer helder over de kwaliteit van het vlees en geeft stof tot nadenken over de keuzes die wij maken als consument. Zijn productie betreft een gesloten keten dus het voer van zijn vee is volledig natuurlijk en grotendeels zelf geproduceerd met onder andere bierborstel van de abdij van Broeder Isaac. En wat is gebiedsgericht werken zonder een degelijke burenruzie? Broeder Isaac beschreef de situatie zeer politiek correct: “het is een win-win situatie waarbij Boer Broeders altijd wint”. Na het vlammende betoog van Boer Broeders weten we waarom.
Floortje Verheul
Trainee Gebiedsmanagement at Gemeente Haarlemmermeer
