Naast denkvermogen is ‘doenvermogen’ minstens zo belangrijk om aan de hoge eisen van de participatiesamenleving te kunnen voldoen. Daarbij gaat het om niet-cognitieve vermogens, zoals een doel stellen, in actie komen, volhouden en om kunnen gaan met verleiding en tegenslag.
Dat stelt de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid in het rapport Weten is nog geen doen. Kennis en intelligentie zijn niet genoeg voor redzaamheid, aldus de WRR. Ook mensen met een goede opleiding en een goed inkomen kunnen in moeilijkheden komen omdat ze even niet goed opletten of zaken voor zich uitschuiven. Bijvoorbeeld bij een echtscheiding, faillissement of ontslag.
De WRR geeft verschillende voorbeelden waarbij er hoge eisen aan de redzaamheid van burgers wordt gesteld. Zo is het niet meer voldoende om de brief met het jaarlijkse pensioenoverzicht in een mapje op te bergen, schrijft de WRR. ‘Lang voordat de pensioendatum in zich komt moet je in actie komen en keuzes maken.’ Ook binnen de gezondheidszorg staan autonomie en eigen verantwoordelijkheid voorop. ‘De redzame patiënt is geïnformeerd, volgt een gezonde leefstijl, kiest zelf voor een behandelaar en beslist actief mee over de behandeling.’
Met het rapport vraagt de WRR aandacht voor de niet-cognitieve vermogens. ‘Door een slimmer en realistischer ontwerp van beleid kan de overheid de redzaamheid van burgers versterken.’
Lees het rapport Weten is nog geen doen [pdf], of de samenvatting [pdf].
Dit artikel verscheen eerder op www.VNG.nl
