De verhuizing van de verzorgingsstaat, het jaarboek van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken, roept scherpe reacties op. Bijna vier jaar nadat de decentralisaties in gang werden gezet, is het debat in het sociale domein flink gepolariseerd. Wat zelfredzaamheid en eigen kracht vermogen, blijkt tot fundamentele verschillen van inzicht te leiden. Lees de reacties in de nieuwsbrief van Sociale Vraagstukken.
Sinds 2015 is een deel van verzorgingsstaat verhuisd naar de gemeenten. Die zouden dichter bij hulpbehoevende mensen kunnen komen. Gemeenten zouden beter weten aan wat voor langdurige zorg of jeugdzorg mensen behoefte hebben, of hoe ze willen ‘participeren’. Burgers zouden ook meer gaan zorgen voor mensen in hun nabijheid. Maatwerk, zelfredzaamheid, vertrouwdheid – dat waren een paar van de grote beloften van de nieuwe nabijheid.
Hoe pakt dat uit in de praktijk? Lukt het professionals om mensen zelfredzamer te laten worden?
Onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit voor Humanistiek deden daar de afgelopen vier jaar uitvoerig onderzoek naar. Ze doen in dit boek onverbloemd verslag. Ze analyseerden beleid, observeerden 127 ‘keukentafelgesprekken’ en interviewden tientallen professionals en cliënten in zes gemeenten.
Met bijdragen van Femmianne Bredewold, Jan Willem Duyvendak, Thomas Kampen, Evelien Tonkens, Loes Verplanke, Vicky Hölsgens, Marc Hoijtink, Mirjam de Rijk en Yoren Lausberg.
Dit bericht verscheen eerder op www.socialevraagstukken.nl
