Verwonderen

11 november, 2015 - Webredactie

door Floortje Verheul >>

Per 1 juni ben ik, gelijk met vier andere trainees, begonnen bij de gemeente Haarlemmermeer. Ieder heeft een individuele opdracht bij een andere afdeling, ik ben zeer gelukkig met mijn opdracht bij gebiedsmanagement. Naast onze dagelijkse werkzaamheden op de verschillende afdelingen binnen de gemeente werken we aan een gezamenlijke opdracht: verwonder je de eerste maanden. Eerste verwondering, check.

Waarom zou ik na mijn eerste maanden stoppen met verwonderen? Inmiddels loop ik al 25 jaar rond op deze aarde en ik verwonder me nog dagelijks. In het ergste geval – knipoog – werk ik over 25 jaar nog bij de gemeente en verwonder ik me nog steeds. Enfin, vol goede moed zijn wij ons gaan verwonderen.

Het valt me op dat iedere collega waarmee ik kennismaakte met haast sentimentele blik vroeg wat ik nu van de organisatie vond en wat me nu op viel met mijn “frisse blik”. Met enthousiasme deelde ik wat mij tot dan was opgevallen en vaak met wedervraag “en waar verwonder jij je over?”. “Tja…– diepe zucht –…koffie?”.

Nu de eerste maanden voorbij zijn gevlogen wordt de vraag me nog wel eens gesteld, hoewel steeds minder. Mijn verwonderingen zijn echter niet gestopt, elke dag zie ik nieuwe dingen en anders probeer ik ze op te zoeken. Tijdens mijn planningsgesprek, wederom een verwondering op zich, heb ik zelfs de afspraak gemaakt aan het einde van mijn traineeship de “frisse blik” waar menig ambtenaar melancholisch op terugkijkt nog steeds te bezitten. Tot nu toe gaat dit me aardig af, ik koester de momenten dat iemand me zegt in dromerige roes: “Ik weet nog toen ik net binnen kwam”. (Meestal was dat in de tijd dat ik net tanden ging wisselen). En dan vaak gevolgd door een moment van verbittering en iets in de trant van: “maar nu weet ik hoe dingen gaan en ze gaan nou eenmaal zo”. Hoppa, weer een verwondering. Hoezo gaan dingen nu eenmaal zo? En is het niet zo dat als we dit blijven zeggen en mijn mede trainees en ik dit straks ook tegen een nieuwe generatie zeggen dat de dingen nooit veranderen?

Graag zou ik van deze gelegenheid gebruik maken anderen te vragen zich te verwonderen, hoe lang of hoe kort je ook werkzaam bent als ambtenaar. Graag zou ik jullie ervaringen lezen want ik hoop dat juist met veel ervaring en kennis op zak, verwonderen nog mogelijk is en mijns inziens des te meer waardevol kan zijn. Zeker bij wijk- en buurtgericht werken. Wat mijn eigen verwonderingen betreft is mij opgevallen dat gebiedmanagement meer flexibel is en door het dagelijkse contact met de weidse buitenwereld een open blik blijft bestaan. Volgens mij is het zelfs onderdeel van ons vak om soms door de gemeente te wandelen en te observeren wat er gebeurt, zonder oordeel, met frisse blik. Kortom, te verwonderen.

 

Floortje Verheul
Trainee Gebiedsmanagement at Gemeente Haarlemmermeer