Complexe opgaven in een gebied los je niet op met een plan en een set maatregelen; dat is symptoombestrijding. Hoe dan wel? Carla Onderdelinden en Patricia van der Haak van ‘Transitiereizen’ ontwikkelden de ‘all inclusive wijk’ als oplossing. In dit artikel beschrijven zij hun methode voor het combineren van complexe opgaven met de Nude in Wageningen als praktijkvoorbeeld. Deze wederopbouwwijk wordt losgekoppeld van het aardgasnet en gaat ook verder helemaal op de schop.
De aanpak van de all inclusive wijk sluit aan op de vier belangrijkste intrinsieke drijfveren van mensen: zingeving (soul), autonomie (mind), verbinding (heart) en meesterschap (body). Mensen, organisaties, directies, gemeenten, etc. komen alleen in actie als ze zelf iets willen doen. En als willen omgezet kan worden in daadwerkelijk meedoen, ontstaat het collectieve vermogen dat noodzakelijk is om de complexiteit van de huidige opgaven te tackelen.
Vier fasen voor gebiedsontwikkeling
Een gebiedsontwikkelingsproces kent doorgaans vier fasen: de initiatieffase, de voorbereidingsfase, de planfase en de realisatiefase. Onze aanpak faseert het proces ook gewoon op deze manier, maar legt in elke fase verbinding met de drijfveren van mensen en organisaties. We geven hier een voorbeeld hoe we dat in de wijk de Nude in Wageningen hebben gedaan.
‘Zingeving’ (de spirituele dimensie) vertalen we in de initiatieffase naar de vraag: ‘Wat is de betekenis van het gebied voor haar bewoners en de omgeving?’ Door het verleden en heden in beeld te brengen en de toekomst te visualiseren, ontstaat een betekenisvol verhaal. Het begint met een idee van een paar mensen, een verlangen. Dat werken we uit tot een perspectief voor het gebied. In de planfase worden dat concrete doelen.
Lees dit artikel van Carla Onderdelinden en Patricia van der Haak verder op www.gebiedsontwikkeling.nu
