De vrijdag
De vrijdagmorgen begon vroeg, zeker voor de late participanten. Het weer is op de vrijdag gelukkig veel beter. Het is wel fris, maar met een mooie blauwe lucht.
Aan de voet van de karakteristieke Oldehove worden de fietsen weer ingeleverd en staat een koek en zopie tent (van de ijsclub Bilgaard). In de stadshal worden groepen gevormd die onder leiding van een stadsgids een wandeling maken door het historisch hart van Leeuwarden. Iedereen weet nu waarom de Oldehove scheef staat en hoe Leeuwarden aan die naam is gekomen.
De helft van de deelnemers wandelt eerst naar de Koperen Tuin, waar Wiebe Wieling vertelt over de Koninklijke Elfstedenvereniging, en hoe Wiebe er voor heeft gezorgd dat Willem Alexander op de troon is gekomen, en hij (Wiebe) – en passant – aan een orgel is gekomen.
De andere helft is eerst naar de Kanselarij gelopen. Daar heeft Oeds Westerhof van de Culturele Hoofdstad organisatie vertelt over de gedachten achter het programma en de inbreng van de Mienskip hierbij. Daarna wisselen de groepen van locatie en horen ook het andere verhaal.
Rond 12 uur is het ochtendprogramma afgelopen en verzamelt iedereen zich weer in de Harmonie voor de lunch en het middagprogramma.
Jurjen van der Weg blikt heel kort terug op één van de donderdagworkshops over de toekomst van de gebiedsgerichte werkers. Zijn beknopte conclusie: we overleggen veel, maar hakken weinig knopen door.
Traditioneel laat Willem Stam zijn licht over het thema schijnen. Altijd een feest om aan de hand van zijn oude foto’s zijn verhaal te horen. Nu weten we dat hij de foto’s niet bij het verhaal uitzoekt, maar het verhaal ‘bedenkt’ aan de hand van de foto’s die hij heeft uitgezocht. Dat blijkt dus niet uit te maken. Zijn verhaal is altijd raak en raakt je.
Ook traditioneel is de bekendmaking van de volgende gastgemeente. Dat is de Noord-Oostpolder. De NOP laat een filmpje zien, en de burgemeester van de NOP nodigt de zaal uit om volgend jaar langs te komen. Ongelukkigerwijze gebruikt hij de term ‘potato-city of the world’. Dat is gevaarlijk als Dolf Jansen in de coulissen klaar staat. Dolf weet hier snel (uiteraard) op in te haken. Ook de waterfietser uit de Haarlemmermeer ontsnapt niet aan zijn aandacht. Dolf laat op hilarische wijze zijn licht schijnen over het thema van het congres: leve de Mienskip en maakt duidelijk dat goed bedoelde gebaren (duim omhoog) niet altijd leiden tot meer Mienskip.
Na deze wervelstorm zit het congres er weer op. Op naar de Noord-Oost Polder volgend jaar en wellicht ook nog een keer naar de Culturele Hoofdstad.
Tot ziens in 2018!
