The usual suspects
door Milja Kruijt >>
Vorige week was ik bij een middelgrote bijeenkomst met gemeente ambtenaren, professionals uit de sociale ‘basis’ en een paar bewoners. Bewoners(initiatieven) waren niet direct uitgenodigd maar een oplettende ambtenaar had ons naar binnen geschoven. Niet iedereen had door dat er ook ‘gewone bewoners’ aanwezig waren. En dat leverde een boeiend moment op.
Een professional vertelde trots over de aanpak die zij hadden als welzijnsorganisatie. Als zij wilden samenwerken, dan nodigden zij en haar collega heel gericht bewoners uit. Bewoners werden geselecteerd op basis van talenten in plaats van mensen die graag mee wilden doen omdat zij dat zelf wilden. De reden? Anders zouden ze als professionals met ‘the usual suspects’ aan tafel zitten. Even later, tijdens het napraten met de andere bewoners, bleek dat iedereen zich gestoord had aan die uitspraak, dat moment. Gezamenlijk kwamen we tot een paar conclusies die ik graag met jullie deel.
Natuurlijk zitten er vaak dezelfde mensen aan tafel.
Wij – bewoners – vaardigen mensen af naar besprekingen of bijeenkomsten. Dat zijn mensen die kunnen en die dat leuk vinden. Aan tafel zitten met ambtenaren en professionals vergt immers een mindset die niet iedereen volhoudt of kan opbrengen. Wij – bewoners – doen onbetaalde dingen die we leuk vinden of die waarde toevoegen aan dingen die we belangrijk vinden.
Misschien is het een harde boodschap. Maar echt… er is slechts een handjevol mensen dat lol heeft in onbetaald netwerken en vergaderen met professionals. De (professionele) organisaties vaardigen ook alleen mensen af die dat kunnen en leuk vinden. Alleen heeft die selectie plaatsgevonden op basis van formele sollicitatie- en andere organisatieprocedures. Bij bewoners gebeurt dat informeel.
Dezelfde processen met blijkbaar een andere status.
Dat een welzijnsorganisatie weg kan komen met deze aanpak vind ik persoonlijk schokkend. De beschreven organisatie werkt niet in mijn gebied en heel stiekem vind ik dat ook een beetje jammer. Ik ben namelijk heel benieuwd wat er zou gebeuren als wij – bewoners – niet meer met de usual suspects van deze organisaties aan tafel willen zitten.
Milja Kruijt
Zelfstandig ondernemer, Bestuurslid en initiatiefnemer Delfshaven Coöperatie
Dit blog verscheen eerder op www.delfshavencooperatie.nl.
