De kunst van het verdwijnen
door Martin van der Maas >>
Toen ik kort geleden mijn contactpersoon bij het LPB mailde, kreeg ik het volgende automatische antwoord:
“Bedankt voor je bericht. Op dit moment ben ik in de vakantiemodus. Vanaf (…) tot (…) ben ik volledig offline. In die periode lees ik geen e-mail en ben ik niet bereikbaar via social media.”
En dat voor een communicatieprofessional!
Wijkwerkers zijn natuurlijk ook een soort communicatieprofessionals. En vaak 2.0: social media, third place working, weekendmailend enzovoorts. Heel handig en nuttig vaak, al die mogelijkheden. Maar ook voeding gevend aan verslavingsstofjes in je hersenen en wanen van onmisbaarheid. David van Reybrouck schreef eens dat hij z’n wandelvakantie in de Pyreneeën mislukt achtte omdat hij z’n smartphone mee had. Niet dat hij dat ding zo vaak gebruikte, maar de permanente mogelijkheid tot gebruik maakte zijn hoofd minder rustig dan hij had gewild.
Mogelijkheden. Wie alles overeind tracht te houden, ziet zijn leven veranderen in een permanent onrustige soep van ruimte en tijd. Dichtbij, ver weg, werk, privé, snel, langzaam: alles gaat dwars door elkaar heen. Multitasken lijkt vooral een efficiënte manier om stuurloos te raken. Je wordt oppervlakkig, verzuipt, of meldt je bij een yogacursus. Niet voor niets is een zelfhulpboek als ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbe nu razend populair.
Keuzes maken is dingen loslaten om andere dingen juist beter te doen. Wie keuzemogelijkheden reduceert, bouwt energie op. Want wie bij de bakker kan kiezen uit honderd taartjes ervaart meer stress dan bij een goede bakker die keuze biedt uit vijf.
De vakantieverdwijning is zo’n keuzereductie. Zo recent als in 1994 reisde ik maanden door Azië zonder familiecontact van enige betekenis. Dat was niet asociaal, maar de enige mogelijkheid. Nu is vakantie houden een kunst geworden. De kunst om je geest en je contacten te situeren in dezelfde sferen als waar je lichaam is. De kunst om de paradox van deze tijd te doorbreken, waarin we steeds verder reizen, maar tegelijkertijd steeds dichterbij blijven.
Eigenlijk is het gewoon levenskunst. Niet alleen op vakantie, maar ook thuis en op het werk: aandacht goed verdelen, aandacht goed vasthouden. Ik heb daar nog elke dag moeite mee. Bij wijze van therapie maak ik er daarom ook een verdwijnvakantie van. Helemaal. Nou ja, bijna.
De antwoordmail van mijn LPB-contactpersoon bood nog een sms-mogelijkheid voor dringende gevallen. Dat bedoel ik nou
Fijne verdwijning gewenst!
Martin van der Maas
Wijkmanager Gemeente Den Helder
