25 jaar LPB: schuring tussen generaties geeft glans
door Nina Bassant >>
Op 20 juni vierde het LPB z’n 25e verjaardag. We nodigden onze netwerkpartners en 25 jarige wijkambtenaren uit. Cadeauwens? Een pittige pitch met een boodschap voor de jarige. Zo verzamelden we een rijk palet aan wijze lessen over werken in de wijk. Nina ging direct op de uitnodiging in de LPB Nieuwsbrief in. Hier lees je haar blog. Helemaal onderaan vind je de andere cadeaus.
Het was eindelijk zover, ik begon met werken. Het was begin oktober 2017 toen ik mijn eerste stappen als ambtenaar zette binnen het stadhuis van Apeldoorn. Die zomer was ik aangenomen als trainee, een functie waarin ik in twee jaar diverse rollen zou vervullen. Mijn eerste plek was bij team stadsdeelmanagement, een schot in de roos. Ik ging mee naar het LPB Congres in Leeuwarden en daar leerde ik ontzettend veel. Van dat traineeship kwam vervolgens vrij weinig terecht, het klikte zo goed met het team dat ik mocht blijven als beleidsadviseur. Gebiedsgericht werken en burgerparticipatie zouden mijn onderwerpen worden.
Dat ik zo op mijn plek zat bij het team stadsdeelmanagement lag niet alleen aan de collega’s met wie ik werkte. Het gebiedsgericht werken vond ik fascinerend vanwege het samenspel tussen allerlei beleidsdomeinen, het schaalniveau van de buurten en wijken, maar ook de duidelijke discrepantie tussen de leefwereld van inwoners en de systeemwereld op het stadhuis. Daar had ik in de boeken wel over gelezen, maar nu ervaarde ik het zelf ook. Dat gebiedsgericht werken soms moeilijk uit te leggen is heeft er mijn inziens mee te maken dat ontzettend veel taken en rollen bij een gebiedsmanager zouden kunnen komen te liggen. Hoe duidelijk je het ook op papier zou zetten, het is juist een functie die niet helemaal in taal te vatten is. Als beleidsambtenaar op andere afdelingen is die rol vaak een stuk duidelijker. Dat schuurt soms, en laten we eerlijk zijn, het glanst ook niet altijd. Daar zijn honderden voorbeelden voor te verzinnen. En dan hebben we het nog niet eens over politiek.
Dat glanzen doet het ook niet altijd buiten het stadhuis. Inwoners met verschillende belangen, verschillende communicatiekanalen en je bent en blijft een ambtenaar van de gemeente. Dat kwam ook naar voren op de verjaardag van het LPB, je moet in de chaos (van het eigeel) durven springen en soms dingen proberen zonder een vaststaand doel. Maar het is niet altijd duidelijk hoe hoog je dan moet springen en waar je het eigeel kunt signaleren. Van processen en gezamenlijke mislukkingen kun je gelukkig ook leren en verbinden zolang je daar voor open staat.
Wat mij als 25 jarige opviel afgelopen 1,5 jaar, maar zeker ook met mijn ervaringen bij het LPB is wellicht wat cliche. Daar is er een podium voor de functie die eigenlijk niet goed in taal te vatten is. Daar zie ik mensen met passie werken aan gebiedsgericht werken, verbindingen leggen en samen dromen. En alhoewel veel mensen die in de wijk werken misschien geen 25 meer zijn is er wel de handreiking om samen te leren, te ontdekken en misschien wel schuring te laten ontstaan tussen generaties. Maar daar komt vast wel glans vanaf.
Nina Bassant
Beleidsadviseur stadsdeelmanagement en burgerparticipatie, gemeente Apeldoorn
Onze cadeaus
Vijf gelukwensen van het LSA door Thijs van Mierlo (LSA)
Van geen wijken weten door Carla Kolner (zelfstandig preventie-onderzoeker) en Ard Sprinkhuizen (Kenniscentrum Sociale Innovatie Hogeschool Utrecht)
25 jaar in de buurt, en wijk door Merlijn van Hulst (Tilburg University)
Wijkgericht werken door de jaren heen en een blik vooruit door Mirjam Fokkema (Platform31)
20 jaar gebiedsgericht werken met SVGW door Eric Lugtmeijer, Hans Hoogvorst en Lieke Herpers (School voor gebiedsgericht werken)
Lees ook de blog van onze voorzitter Willem Stam, waarin hij al deze cadeaus verpakt.
Lees hier de blog van Anna en Ariane: Een platform vol inspiratie, ongeacht je leeftijd
